Νέα τεχνολογία για την ανακάλυψη κρυμμένων αποτυπωμάτων

Υπόσχεται να δώσει νέα πνοή στις αστυνομικές έρευνες Όταν το δάχτυλο μας αγγίξει μια επιφάνεια, αφήνει πάνω της μικροποσότητες ιδρώτα και φυσικών ελαίων, αντικατοπτρίζοντας τις κορυφές και τα αυλάκια του δέρματος των ακροδαχτύλων μας. Η πιθανότητα, ωστόσο, δύο άτομα να έχουν ακριβώς ίδια δακτυλικά αποτυπώματα είναι 1 στα 64 δισεκατομμύρια. Έτσι, εύλογα, τα δαχτυλικά αποτυπώματα θεωρούνται ένα εξαιρετικό εργαλείο της ιατροδικαστικής σήμανσης. Τα καλύτερα δακτυλικά αποτυπώματα είναι τα λεγόμενα «λανθάνοντα» ή «αφανή» γιατί είναι αυτά που δεν φαίνονται απευθείας με γυμνό μάτι και άρα είναι λιγότερο πιθανό κάποιος να τα σκουπίσει.
Η οπτικοποίηση όμως των αποτυπωμάτων με επαρκή ευκρίνεια, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ασφαλή αναγνώριση ενός ατόμου, είναι συχνά προβληματική. Μολονότι υπάρχουν αρκετές τεχνικές ενίσχυσης της εικόνας ενός αποτυπώματος, ένα ισχνό 10% των αποτυπωμάτων που βρίσκονται σε σκηνές εγκλημάτων μπορούν να χρησιμοποιηθούν με σιγουριά σε δικαστήριο. Η κλασική προσέγγιση ενίσχυσης της απεικόνισης των αφανών αποτυπωμάτων είναι η εφαρμογή μιας χρωστικής σκόνης η οποία συγκολλείται πάνω στα αφανή αποτυπώματα και τα καθιστά ορατά στο ανθρώπινο μάτι. Όμως αυτές οι τεχνικές απαιτούν να βρίσκεται σε καλή κατάσταση το αφανές αποτύπωμα, πράγμα που σημαίνει πως η ηλικία, η έκθεση σε διάφορες συνθήκες του περιβάλλοντος ή ακόμη και η ενδεχόμενη προσπάθεια πλύσης του δαχτυλικού αποτυπώματος είναι παράγοντες αλλοίωσης της οπτικοποίησης του αποτελέσματος.